Een grote internationale studie heeft onderzocht hoe klimaatverandering het areaal van verschillende soorten vleermuizen beïnvloed. De studie voorspelt dat het areaal voor een groot aantal soorten krimpt en verschuift. Dit leidt tot het verlies van veel unieke soorten in verschillende ecosystemen; een zogenaamd verlies van functionele diversiteit (soorten met unieke eigenschappen verdwijnen en er komt geen vervanger voor terug). De studie stelt dat de effecten hiervan kunnen worden gedempt (of tegengegaan) als landschappen met elkaar verbonden zijn, en zowel habitat als verblijfplaatsen van verschillende soorten beschermd worden.
Van alle 37 onderzochte soorten krimpt het areaal van de meervleermuis het meest: in 2050 is er 57 tot 70% minder geschikt habitat vergelijken met de huidige tijd. Geschikt habitat verdwijnt onder andere in de Baltische staten en het zuiden van Zweden en Finland. In grote delen van polen blijft het habitat geschikt, en ontstaan er geschikte stukken habitat ten oosten van het huidige verspreidingsgebied. Deze voorspelling benadrukt hoe belangrijk het robuust beschermen van onze Nederlandse populatie meervleermuizen is.
Er moet hierbij vermeld worden dat hierbij uitgegaan wordt van een bepaald aantal variabelen (zoals jaarlijkse hoeveelheid regen, oppervlakte bos/stad en temperatuurverschillen door het seizoen heen) en dit een modelmatige studie is. Het is wel duidelijk dat gebaseerd op de omgevingsvariabelen en de te verwachten veranderingen hierin, veel vleermuissoorten grote areaalveranderingen te wachten staan.
In het bronartikel staat nog veel meer, zoals discussies over de link tussen geografie en genetische diversiteit, het gevolg van korte nachten op de opschuivende arealen of waarom verwacht wordt dat grotere soorten het beter doen in het noordelijk deel van Europa vergeleken met het zuidelijk deel.